Her küçük çocuğun hayali hızlı bir arabaya binip yolları, dağları, dereleri aşabilmektir. Yavaş bir araba hiç bir zaman hız tutkunu bir çocuğu tatmin ya da mutlu edemez. Henüz küçük bir çocuk iken Soner biraz hız tutkunuydu. Kendini bildi, bileli arabalara hastaydı. O küçük yaşında bile tüm araba modellerini, markalarını ezbere bilirdi. Evinin duvarlarında hep araba posterleri asılı idi. Yolda yürürken yanından hızlı bir araba geçtiğinde dünyalar onun oluyordu. Hemen kendi kendine geçen arabanın modelini fısıldayıp bir gün bende bu arabalara bineceğim şeklinde söyleniyordu. Henüz daha çocuk olduğu için bir ideali yoktu, her araba onun için harikaydı ve her araba onun olabilecek kadar güzeldi. Hiç biri arasında seçim yapamıyordu.
Yarış oyunu gereği en hızlı akülü arabalara biniyor, küçük arabalar ile oynuyordu. Ama Soner bir hız tutkunu olduğundan elbetteki onları da hızlı yönetiyor çok eğleniyordu. Annesinin ona yeni aldığı bir kırmızı arabayı çok daha sevdi. Sürekli onunla
oyun oynuyor diğer arabalarını bir kenara bırakıyordu. Zaman geçtikçe o arabanın ileride büyümesi ve ona binebilmesi gerektiğini düşündü. Günler, aylar, yıllar geçti.. Sonra büyüdü ve çok çalıştı. Nihayet hayalinde kırmızı araba onun altındaydı. Tüm güvenlik önlemlerini alarak o arabayla hız yapıyor, tutkusunu heyecanlar içinde yollarda geçiriyordu.
